व्यर्थ...

शंभर वाक्यं बोलशील,
ते निर्वाणीचं वाक्य लांबवण्यासाठी
शंभर कारणं खपवशील,
मनातली तगमग लपवण्यासाठी ॥

शिळ्या विनोदांना फोडणी देशील,
गप्पांमधे पावसापाण्यालाही ओढशील
मोठ्या हुशारीने खरं ते लपवशीलही,
पण त्या भाबड्या नजरेचं काय करशील?

'आज सांगायचंच', रोज ठरवशील,
समोर आल्यावर उसना आवही आणशील
'वेळ आल्यावर सांगू', अचानक माघारी वळशील,
'बोलायला हवं होतं', परतीला शब्द घुमतील ॥

किती दिवस ताणून धरशील,
कधीतरी असहाय्य होवून तोंड उघडशील
'आता खूप उशीर झाला', स्वत:च शिक्कामोर्तब करशील,
तुझ मन शांत अन मला व्यर्थ धगधगत ठेवशील ॥