वास्तव

काटे मनात फीरवून जेव्हा दीस हा सरतो
मनामध्येच जेव्हा तिचा हात मी धरतो
अशा सांजवेळी सूर्य थोडा रेंगाळतो
मी मनात तो नभी रंग उधळून पाहतो

त्याचा निरोप घेता घेता जेव्हा माघारी वळतो
एकटेच चालण्याचा उगा मोह मी टाळतो
चंद्र येवून सोबतीला मग मिश्कील हसतो
नी वास्तवाचा काळा रंग सारे सांगून जातो