पाटी

कोरा कागद या हाती, कोरी पाटी या मनाची
बोळा आसवांत चिंब, त्याने पाटी पुसायाची
कधी कसले गणित, पाटीवरचे विसरतो
जनी सांगतो कविता, गोष्ट जुन्या हिशोबाची

मुळाक्षरे ती प्रेमाची नी सोबत ती तुझी
आठवण येते त्या फुल्या-गोळ्याच्या खेळाची
वळण नव्हते अक्षरा, नियम न मी जाणी
आतो शिकलो हे सारे पाटी फुटल्यावरती

पाठ दाखवून भूला, काळ्या नभात पाहतो
गोर चांदवा तो , मला 'श्री' सारखा भासतो
मुळाक्षरे मी सारी, चांदण्यात आठवतो
मग कागद भरता, अमावस्या उगवतो

कोणी पुसता मला कसे शब्द जमवितो?
फुटकी ती पाटी, मी डोळ्याआड लपवितो
आता कागदच प्यारे, नी प्यारी ही लेखणी
पाटीवरचे ते सारे कगदावर उतरवतो